Dr. Stixrud: Depresyonda bir genetik bileşen olduğunu biliyoruz. Tabii bu otizim ve ADHD/DEHB sorunlarındaki kadar yüksek oranda bir etki değil. Depresyondaki genetik katkı %35-50' ler düzeyinde ki bu asıl etken unsurun genetik olmadığını gösteriyor. Buradaki asıl suçlu strestir ve yaşadığınız deneyimlerden gelir.

Dr. Stixrud: Çocukların ve ergenlerin zihinsel(ruhsal) sağlığı konusunda dünya çapında söz sahibi olan bir uzmanın belirttiği gibi, bu ülkedeki(ABD) birincil siyasi öncelik çocuk ve ergenlerin ruh sağlığına dair sorunların önlenmesi olmalıdır. Çocuk ve ergenlerdeki bu sorunları önlediğimiz zaman, büyüklerin ruhsal sorunlarını önlemeye başlamış olacağız. Çünkü insanlar, zaten çektikleri acıyla, çok yüksek bedeller öderken, çeşitli sağlık hizmetlerine ödenen maddi bedeller de cabası.

Dr. Stixrud: Evet, ama yalnız değilim. Çocukların ruh sağlığı sorunları ve beyinsel gelişimi konusunda dünya çapında söz sahibi olan bir uzman, bir keresinde depresyon ilaçlarını bırakmak isteyen hastalarımdan birine şöyle bir tavsiyede bulunmuştu: "Söyleyeceğim şu üç şeyi yaparsan sana en büyük yardımı yapmış olurum; birincisi düzenli bir yaşam rutinin olsun, ikincisi yeterli uyku uyu ve üçüncüsü de meditasyon öğren." Bunu böyle söylemesinin bir nedeni vardı, çünkü kendisi NIH'de(ABD Ulusal Sağlık Kurumları"nda) çalışmıştı ve o kurumda araştırmacılar stres ve depresyon arasındaki bağlantıyı araştırıyorlardı. Biliyordu ki insanlar depresyona girdiğinde stres hormonlarının dengesi bozulur. Bu ise stres yanıtının normalleştirilmesiyle önlenebilir. Günde iki kez Transandantal Meditasyon tekniğini uygulamak, gençlerin günlük yaşamına bir düzenlilik, bir temel yapı ve iyi bir rutin kazandırır ki bu sinir sisteminin daha iyi işlemesini izin verir.

Dr. Stixrud: Evet ve depresyonla ilgili endişe verici şeylerden biri de genç insanlarda ne kadar çok görüldüğüdür. Bu konuda tam bir anlaşmaya varılmış değil ancak bu alandaki pek çok profesyonel, bir depresyon salgınıyla karşı karşıya olduğumuzu düşünüyor. Neredeyse herkes depresyonun başlama yaşının düştüğü konusunda hemfikir, bir iki nesil önce depresyonun başlangıç yaşı otuz dört- otuz beşti. Şu anda ise on dört.

Araştırmacılar depresyonun beyinde iz bıraktığını söylüyorlar, dolayısıyla gençler depresyon tedavisi görüp bundan kurtulduktan sonra bile daha önceye göre çok daha karamsar oluyorlar. Daha öncekine göre daha fazla uyuma sorunuyla karşılaşıyorlar, bu da onları tekrar depresyona girme tehlikesiyle karşı karşıya bırakıyor. Depresyona her girişinde kişinin ömür boyu depresyona sahip olma olasılığı da artıyor, bu yüzden de uzmanlar, en yüksek önceliğin ergenlerde zihinsel sağlık sorunlarını önlemek olması gerektiğini söylüyorlar.

Dr. Stixrud: Dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğu (ADHD) olan bir erkek çocukla karşılaştım, çocuk hem son derece hiperaktifti hem de taşkın, tatlı, çok komik, aşırı zeki ve gayet sempatikti. Onu on altı yaşında tekrar gördüm, bu kez antidepresan ilaçlar kullanıyordu. Ona "Zoloft kullanmaya nasıl başladın?" diye sordum, o da beni şöyle cevapladı. "Eskiden bana teflon çocuk derlerdi çünkü küçükken hiçbir şey beni rahatsız etmez, her şey üstümden kayıp giderdi. Her zaman iyi bir ruh halindeydim. Ancak daha sonra liseye başladım ve o dönemde yeteri kadar uyumuyordum. Duke Üniversitesi'ne gitmeyi gerçekten istedim, bu yüzden de okulda elimden gelenin en iyisini yapmak için her gece saat 01:00'e kadar ayakta kalmaya başladım. Ve bitap düştüm. Bunalıma girdim."

Bence bu tekrar tekrar çocuklarımızın başına geliyor, özellikle de kızların çünkü ergenliğe ulaştıklarında kızların depresyona girme tehlikesi erkek çocuklarınınkine göre daha yüksek. Pek çoğu akademik açıdan son derece talepkâr olan özel kız okullarında danışmanlık yapıyorum. Uzun vadede bu ergenlerin çok yorgun olup strese ve dolasıyla bunalıma girmelerini isteyemeyeceğimizi anlamalarına yardımcı olmaya çalışıyorum. Örneğin Harvard'da bir gazete anketine katılan öğrencilerin yüzde 80'i son bir sene içinde depresif hissettiklerini belirtmişler.

Dr. Stixrud: Çocuklara Transandantal Meditasyon programını uygulamayı öğretmenin, muhtemelen onlar için yapılabilecek en iyi şey olduğuna inanıyorum. Çünkü bu onlara görece daha az stres oldukları ortamlar yaratmalarına, kendi stres tepkilerini normalleştirmelerine ve kendi rutinlerinde düzen ve doğruluk yaratmalarına ve daha derin bir mutluluk, yaratıcılık ve enerji seviyesi deneyimlemelerine yardımcı olabilir.